Pertkiewicz

Pertkiewicz urodził się po prawej stronie łóżka

potem było różnie

nie zawsze był Pertkiewiczem

był guśkiem miśkiem mrówką michałkiem bulą michałem

lokalnym klasowym geniuszem

poszedł na studia jako znerwicowany michał

a później oszalał widział blade żółte czerwone światło w półmroku

żył tym światłem i oddychał nim ale nie wiedział jeszcze

po obłędzie stał się Pertkiewiczem był nim długi czas

koledzy ze studiów nie lubili go stali po lewej stronie podwórka

palili papierosy i dyskutowali intelektualnie Pertkiewicz bardzo chciał do nich

należeć jednak był za słaby zbyt mierny intelektualnie i tylko wyzywał ich

od lewaków popaprańców pojebańców i złodziei idei Pertkiewicz nie lubił swoich studiów

i kolegów

pokładał wiarę w profesorze U który z prawej strony miał serce i rozum

profesor U nie zaliczył Pertkiewiczowi ćwiczeń zbyt sympatycznego wrażenia

na nim nie wywarł ów Pertkiewicz

w międzyczasie zamieszczał wiersze na portalu nieszuflada

pod pseudonimem Piętaszek to od nazwiska pomyślał i od książki

zadowolony ze swojej inteligencji

pewnego raz ktoś Pertkiewiczowi skrytykował wiersz bardzo go to zabolało

zaczął wyzywać krytykanta od pojebańców chamów plugawców złodziei idei i komuchów

do sporu włączył się książę D wtedy Pertkiewiczowi serce zaczęło bić

żwawiej Pertkiewicz w dzieciństwie był wyróżniony w lokalnym konkursie poetyckim

o księciu D wiedział że dostał ważną nagrodę dowiedział się o tym na zajęciach

myślał że mają równe szanse Pertkiewicz nie chciał udowadniać swoich przewag

tak pomyślał bo mu się to wydało inteligentne ale kulił się złościł i wył

i skowyczał i piał i jadem rzucał kiedy książę D udowadniał mu że

przewaga leży jednak po jego stronie

ten spór zapisał się Pertkiewiczowi w pamięci mocno go zabolał

Pertkiewicz myślał że jest zdolny i sławny

zmienił swój nick i odtąd tytułować się zaczął inaczej

jako blaszany bębenek sukcesy odnosił raz spore raz słabsze

długie były dzieje blaszanego bębenka Pięty Michała Piętniewicza

którym stał się na kilka momentów w życiu

Pertkiewicz ma brązowy dres podkrążone oczy jest otyły

widać że ma problemy psychiczne zaburzenia seksualne

nigdy nie robił tego z kobietą i kobiet się wstydzi

nie lubi lewaków i pedałów bo są od niego inteligentniejsi

nienawidzi ich za ich łatwość flow i polot

sam jest świadomy gdzieś głęboko że jest miernotą

ale przyznać się do tego nie kwapi śląc nieustannie swoje wiersze

na konkursy wyczekując niecierpliwie wyniku

Pertkiewicz czyta swój kiepski wiersz pod jaszczurami który uważa za dobry

chce nagrody nagrodę dostaje ktoś inny Pertkiewicz nienawidzi tego idioty

lewaka i chama który dostał nagrodę zamiast niego

Pertkiewicz żył kiedyś wśród ludzi wśród swoich rówieśników

szukał poklasku i był całkiem sam

niedawno jego koledzy z podwórka którzy palą papierosa z lewej strony

i w centrum napisali dla niego tekst

a może to raczej sam Pertkiewicz go napisał ten sam

który nie miał kolegów na studiach i stał cały czas z boku

z prawej strony nawet profesor U nie odkłonił mu się

Pertkiewicz ten gruby nieszczęśliwy człowiek palący cienkiego papierosa

ten nieszczęśnik który w samotności zaspokajał się po kątach i w ubikacji

marząc o ładnych dziewczętach ze studiów które na co dzień patrzyły

na niego z obrzydzeniem otóż ten sam chłopak palił papierosa

cienkiego jak struna i czekał na przyjaciela

mijały lata i Pertkiewicza nie było był blaszany bębenek Michał

Pięta zwłaszcza Pięta

później znów Michał a potem pan Michał

Pertkiewicz palił i czekał

a że był cierpliwy czekał długo

pewnego razu kiedy przeglądał przypadkiem internet naszła go myśl

zrobi na złość tym wszystkim którzy go nie lubili nie

rozmawiali z nim i palili papierosy po lewej stronie podwórka

napisze tekst o tym jak byli dla niego niedobrzy

wziął pióro i zaczął pisać

do sporu znów włączył się książę D

ale serce Pertkiewiczowi już nie biło tak żwawo jak kiedyś

choć dalej biło mocno

Pertkiewicz za wszelką cenę chciał udowodnić

kim był kim jest

w brązowym szlafroku w przydymionym świetle w nocy w ciemności

czerwień głęboka ciemna czerwień choroba grypa czy inne licho

Pertkiewicz dalej nie lubi lewaków bo ich nie rozumie

wydają mu się zbyt inteligentni Pertkiewicz jest prosty

i ma spore ambicje

czerwień głęboka czerwień i brąz Pertkiewicz w brązowym dresie

czyta wiersz pod jaszczurami niecierpliwie nerwowo

czeka na werdykt

pocą mu się ręce serce bije szybko drży